شما می توانید مطالب و مقالات مرتبط با HSE را در سایت ثبت نمایید تا با نام شما در بخش قطره ای از در یای HSE نمایش داده شوند.

آيين نامه حفاظت و بهداشت عمومي در كارگاه‌ها

فصل‌ اول‌ - ساختمان‌
 
ماده‌ 2 : ساختمان‌ كارگاه‌ها و كارخانه‌ها بايد با وضع‌ آب‌ و هواي‌ محل‌ متناسب‌ باشد.
ماده‌ 3 : براي‌ هر كارگر در كارگاه‌ حداقل‌ بايد 12 متر مكعب‌ فضا منظور گردد و فضاي‌ اشغال‌ شده‌ به‌ وسيله‌ ماشين‌ آلات‌ يا ابزار و اثاثيه‌ مربوط‌ به‌كار همچنين‌ فضاي‌ بالاتر از ارتفاع‌ سه‌ متر جزء فضاي‌ مزبور محسوب‌ نمي‌شود.
ماده‌ 4 : سقف‌ و بدنه‌ و كف‌ عمارات‌ كارگاه‌ بايد با مصالحي‌ ساخته‌ و اندود شود كه‌ از نفوذ رطوبت‌ بهداخل‌ كارگاه‌ جلوگيرينمايد و حتي‌الامكان‌ مانع‌ نفوذگرما و يا سرماي‌ خارج‌ گردد.
ماده‌ 5 : كف‌ عمارات‌ كارگاه‌ بايد هموار و بدون‌ حفره‌ بوده‌ و به‌ نحوي‌ مناسب‌ مفروش‌ شود كه‌ قابل‌ شستشو باشد و توليد گرد و غبار نكند و موجب‌ لغزيدن‌ كارگران‌ نگردد.
در مواردي‌ كه‌ نوع‌ كار اقتضاي‌ ريخته‌ شدن‌ آب‌ را به‌ كف‌ كارگاه‌ داشته‌ باشد بايد كف‌ كارگاه‌ داراي‌ شيب‌ متناسب‌ و مجراي‌ مخصوص‌ براي‌ خروج‌ آب‌ و جلوگيري‌ از جمع‌ شدن‌ آب‌ در كف‌ كارگاه‌ باشد.
ماده‌ 6 : در محل‌هايي‌ كه‌ مواد شيميايي‌ و سمي‌ به كار مي‌برند بايد بدنه‌ ديوار كارگاه‌ تا يك‌ متر و شصت‌ سانتي متر ارتفاع‌ از كف‌ زمين‌ قابل‌ شستشو باشد.
ماده‌ 7 : در صورتي‌ كه‌ در ساختمان‌ كارگاه‌ دهانه‌ها يا سوراخ‌هايي‌ موجود باشد كه‌ احتمال‌ سقوط‌ اشخاص‌ برود بايد به ‌وسيله‌ نصب‌ پوشش‌هاي‌ فلزي‌ محكم‌ و نرده‌هايي‌ كه‌ حداقل‌ ارتفاع‌ آن‌ 60 سانتي متر باشد موجبات‌ جلوگيري‌ از سقوط‌ اشخاص‌ و رفع‌ خطر به عمل‌ آيد.
ماده‌ 8 : عرض‌ پلكان‌ عمومي‌ كارگاه‌ بايد حداقل‌ 120 سانتي متر و پاگردهاي‌ آن‌ متناسب‌ با عرض‌ مزبور باشد. در مورد پلكان‌هايي‌ كه‌ بيش‌ از چهار پله‌ دارد در طرف‌ باز پلكان‌ بايد نرده‌ محكم‌ نصب‌ شود و در مسير پلكان‌ نبايد هيچ گونه‌ مانعي‌ وجود داشته‌ باشد.
ماده‌ 9 : عمارات‌ كارگاه‌ بايد به‌ تناسب‌ وسعت‌ محل‌ كار به‌ اندازه‌ كافي‌ در و پنجره‌ براي‌ ورود نور و هوا داشته‌ باشد.
ماده‌ 10 : كارگاه‌هايي‌ كه‌ وسايل‌ كار و نوع‌ محصول‌ آن‌ طوري‌ است‌ كه‌ بيشتر در معرض‌ حريق‌ واقع‌ مي‌شود حتي‌ الامكان‌ بايد با مصالح‌ نسوز ساخته‌ شوند.
ماده‌ 11: در هر كارگاه‌ بايستي‌ روشنايي‌ كافي‌ (طبيعي‌ يا مصنوعي‌) متناسب‌ با نوع‌ كار و محل‌ تامين‌ شود. در صورتي‌ كه‌ براي‌ روشنايي‌ از نور مصنوعي‌ قوي‌ استفاده‌ شود بايد براي‌ ممانعت‌ از ناراحتي‌چشم‌ بابهاي‌ مخصوصي‌ نصب‌ گردد.

 
فصل‌ دوم‌ - روشنايي
 
ماده‌ 12: كليه‌ پنجره‌هاي‌ بدنه‌ و سقف‌ كه‌ جهت‌ روشنايي‌ اطاق‌ها تعبيه‌ شده‌ و كليه‌ چراغها و حبابها بايد نظيف‌ نگاه‌ داشته‌ شود.

 
فصل‌ سوم‌ - تهويه‌ و حرارت‌

ماده‌ 13 : محل‌ كار در هر كارگاه‌ بايد به طوري‌ تهويه‌ شود كه‌ كارگران‌ هميشه‌ هواي‌ سالم‌ تنفس‌ نمايند. در مورد محل‌هاي‌ كار پوشيده‌ مقدار حداقل‌ هواي‌ لازم‌ براي‌ هر كارگر بر حسب‌ نوع‌ كار در هر ساعت‌ 30 الي‌ 50 متر مكعب‌ مي‌باشد.
ماده‌ 14 : در كارگاه‌هايي‌ كه‌ دود و يا گاز و يا گرد و غبار و يا بخارهاي‌ مضر ايجاد مي‌شود بايد مواد مزبور با وسايل‌ فني‌ مؤثر طوري‌ از محل‌ توليد به‌ خارج‌ كارگاه‌ هدايت‌ شود كه‌ مزاحمت‌ و خطري‌ براي‌ كارگران‌ ايجاد ننمايد.
ماده‌ 15 : دركارگاه‌هايي‌ كه‌ تهويه‌ طبيعي‌ كافي‌ نباشد بايد از وسايل‌ تهويه‌ مصنوعي‌ استفاده‌ شود.
ماده‌ 16 : هر كارگاه‌ بايد داراي‌ وسائلي‌ باشد كه‌ در زمستان‌ و تابستان‌ درجه‌ حرارت‌ داخلي‌ آن‌ به‌ وضع‌ قابل‌ تحملي‌ نگاهداري‌ شود.

 

فصل‌ چهارم‌ - جلوگيري‌ از آتش‌ سوزي‌ و مبارزه‌ با حريق

ماده‌ 17 : در هر سالن‌ كار به‌ تناسب‌ تعداد كارگران‌ بايد درهاي‌ يك‌ طرفه‌اي‌ كه‌ به‌ خارج‌ باز شوند به نام‌ درهاي‌ نجات‌ وجود داشته‌ باشد و درهاي‌ مزبور به‌ راهروها و يا معابر خروجي‌ ساختمان‌ منتهي‌ شوند.
ماده‌ 18 : درهاي‌ خروجي‌ نجات‌ هيچ وقت‌ نبايد قفل‌ باشد و بايد به‌وسيله‌ علايم‌ و يا چراغهاي‌ مخصوصي‌ از داخل‌ مشخص‌ باشد.
ماده‌ 19 : كليه‌ پلكان‌ها و پاگردها در ساختمان‌هاي‌ بلندتر از دو طبقه‌ (طبقه‌ اول‌ 5 متر و ساير طبقات‌ هر كدام‌ 4 متر محاسبه‌ مي‌شود) بايد با مصالح‌ ساختماني‌ نسوز ساخته‌ شوند.
ماده‌ 20 : درهايي‌ كه‌ به‌ طرف‌ پلكان‌ باز مي‌شود بايد لااقل‌ فاصله‌اي‌ به‌ اندازه‌ عرض‌ در تا نخستين‌ پله‌ براي‌ توقف‌ داشته‌ باشد.
ماده‌ 21 : در كارگاه‌هايي‌ كه‌ بيشتر احتمال‌ بروز حريق‌ مي‌رود بايد وسايل‌ مخصوص‌ اعلام‌ خطر (آژير) بكار رود به‌طوري‌كه‌ در تمام‌ محوطه‌ كار اعلام‌ خطر شنيده‌ شود.
ماده‌ 22 : كارفرما موظف‌ است‌ مواد محترقه‌ مورد نياز كارخانه‌ را در تانك‌ها و مخازني‌ كه‌ مقاوم‌ در مقابل‌ آتش‌ باشند نگهداري‌ نمايد و اين‌ مخازن‌ و تانك‌ها بايد از محل‌ كار مجزا و فاصله‌ كافي‌ داشته‌ باشند.
ماده‌ 23 : در نقاطي‌ كه‌ مواد منفجره‌ و يا مواد سريع‌ الاحتراق‌ يا سريع‌ الاشتعال‌ وجود دارد استعمال‌ دخانيات‌ و روشن‌ كردن‌ و حمل‌ كبريت‌، فندك‌ و امثال‌ آنها بايد ممنوع‌ گردد.
ماده‌ 24 : در موارد زير تعبيه‌ و نصب‌ برق‌گير الزامي‌ است‌ :
الف- ساختمان‌هايي‌ كه‌ در آن‌ مواد قابل‌ احتراق‌ و يا انفجار توليد و يا ذخيره‌ و انبار مي‌شود.
ب- تانك‌ها و مخازني‌ كه‌ بنزين‌ونفتوروغن‌ و يا موادقابلاشتعالديگر درآنها نگهداري‌ مي‌شود.
ج‌ - كوره‌هاي‌ مرتفع‌ و دوكش‌هاي‌ بلند.

 

.......................

(متن این مطلب حاوی 12 صفحه می باشد. برای مطالعه و استفاده از متن کامل، فایل پیوست همین پست را دریافت نمایید.)



-

لینك مستقیم دانلود مطلب
پسورد فایل: www.hseexpert.com

نام *

دیدگاه شما *

  برای ارسال دیدگاه بدون نیاز به تایید، ابتدا وارد شوید یا ثبت نام کنید.

  دیدگاه‌ها

هیچ نظری ثبت نشده است. اولین نظر را شما بدهید.

8102

تعداد اعضا

4649

بازدید امروز

7107

بازدید دیروز

0

متخصصین آنلاین

146

میهمان آنلاین

24505767

کل بازدیدها

تماس با ما

نام *

ایمیل *

متن پیام *

ارسال

نرم افزار اندروید سایت

مجوزها

logo-samandehi
مرجع متخصصان سلامت ایمنی و محیط زیست HSEEXPERT Copyright © 2011- "HSEEXPERT.com" . All rights reserved. Designed by TAMDATA