ایمنی ساختمانها در برابر حریق از مسائل مهمی است كه باید در طراحی و ساخت ساختمانها مورد توجه قرار گیرد. خصوصاً با توجه به رویكرد فعلی صنعت ساخت و ساز به مصالح و سیستمهای ساختمانی جدید و سبك و استفاده از انواع عایقهای حرارتی، صوتی، پوششهای جدید و محصولات پلیمری، توجه به رعایت اصول ایمنی حریق در مراحل مختلف طراحی، انتخاب مصالح و اجرا ضروری میباشد.
محورهای اصلی فعالیتهای بخش آتش و ساختمان به شرح زیر است:
• تعیین مشخصات مواد و مصالح ساختمانی و نیز وسایل مورد استفاده در ساختمانها در برابر آتش به وسیله آزمایشهای استاندارد
• بررسی رفتار و تعیین مقاومت اجزای ساختمانی (شامل: انواع دیوار، تیغه، كف، سقف، ستون، در، درپوش كانالها و غیره) در برابر آتش
• تحقیقات به منظور اصلاح خواص مواد مصالح در برابر آتش به منظور جلوگیری از اشتعال و یا ایجاد تأخیر در شعلهوری و گسترش آتش
• آزمایش و كنترل كیفیت دستگاهها و لوازم اعلام خطر و فرونشانی آتش
• مطالعه و بررسی جنبههای معماری و طراحی ساختمان به منظور جلوگیری از گسترش آتش و دود و گازهای حاصل از آن در ساختمانها
• تهیه استانداردها، مقررات، دستورالعملهای اجرایی و راهنماهای مربوط به ایمنی ساختمانها در برابر آتش
• بررسی دینامیك گسترش حریق در ساختمانها و تهیه مدلهای مربوط به منظور پیشبینی الزامات ایمنی آتش در انواع ساختمانها
• بررسی و تحلیل رفتارهای انسانی در هنگام حریق به منظور استفاده در طراحیها، تدوین ضوابط و دورههای آموزشی
• همكاری در برگزاری دورههای آموزشی (تخصصی و عمومی)
امكانات آزمایشگاهی
بخش آتش و ساختمان فعالیتهای آزمایشگاهی خود را بر روی طبقهبندی جامع مصالح و فرآوردههای ساختمانی در برابر آتش متمركز ساخته است كه از طریق آزمایشهای حرارتزایی سوختن مواد، پیشرری شعله بر روی فرآوردهها، و قابلیت سوختن مصالح به اجرا درمیآورد.
آزمایش حرارتزایی
یكی از مشخصات بسیار مهم مواد از نظر خطر حریق، میزان حرارتزایی آنها در هنگام اشتعال میباشد. از جمله دستگاههای پیشرفته برای اندازهگیری این مشخصه، دستگاه گرماسنج مخروطی میباشد كه براساس تئوری «مصرف اكسیژن» ساخته شده، و از مقبولیت مجامع علمی- تخصصی و مؤسسه بینالمللی استاندارد برخوردار است. از دیگر قابلیتهای كه این دستگاه تعیین زمان افروزش، سرعت آزاد شدن حرارت، دانسیته دود، و درصد گازهای CO و 2CO حاصل از احتراق است.
آزمایش پیشروی سطحی شعله
از مشخصات بسیار مهم مصالح از نظر حریق، سرعت و میزان پیشروی سطحی شعله بر روی آن میباشد. در بسیاری از مقررات ساختمانی و دستورالعملهای مربوط، طبقهبندی مصالح و فرآوردههای ساختمانی، كه براساس این مشخصه صورت گرفته است، محدودیتهایی برای طبقات خطرناك اعمال میگردد. روشهای متنوعی برای اندازهگیری این مشخصه وجود دارد كه مهمترین آنها روش استاندارد 5658 ISO است.
آزمایش قابلیت سوختن مواد
یكی از طبقهبندیهای مواد و مصالح از نظر خطر حریق آنها، كه در اكثر مقررات ساختمانی نیز به كار رفته است، تقسیم مصالح به دو دسته قابل سوختن و غیرقابل سوختن میباشد. برای ارزیابی مواد از این نظر از كورهای مخصوص استفاده شده و آزمایش در C°750C صورت میگیرد. استانداردهای SO, BS,ASTM این آزمایش را به طور مشابه مورد تصویب قرار دادهاند و صرفاً در برخی جزئیات و تحلیل نتایج تفاوتهایی دارند.
...
...................................................................................................................................
متن این مطلب 9 صفحه می باشد. برای دریافت و مطالعه مطلب، فایل پیوست را دانلود نمایید.