به گزارش سلامت نیوز، روزنامه قانون نوشت: به‌گفته كارشناسان و فعالان محيط زيست كيفيت آب آشاميدني مازندران به‌گونه‌اي شده كه اكنون مي‌توان به‌جرات گفت مازندراني‌ها فاضلاب مي‌نوشند. داستان فاضلاب در مازندران با زباله تفاوتي ندارد. يك روش بسيار ساده و آسان براي آن تعريف شده؛ هركجا دستت رسيد آن را مي‌تواني رها كني، حال مي‌خواهد رودخانه باشد يا دريا هيچ فرقي ندارد.
صدرنشيني مازندراني‌ها در سرطان گوارش
فاضلاب خانگي در مازندران ابتدا وارد چاه‌هاي جذبی می‌شود؛ باتوجه به اين مسئله که سطح دسترسي به آب‌هاي زيرزميني درحدود 40 سانتي‌متر است. پس از آن اندك فاضلابي كه نتوانسته به سفره‌هاي زيرزميني نفوذ كند توسط تانكرهايي به رودخانه يا دريا منتقل مي‌شود. همه اين عوامل دست در دست هم داده‌اند تا مازندران بر سكوي نخست سرطان گوارش در كشور قرار گيرد. بر اساس یک آمار تایید نشده از هر 8 نفر یک نفر در مازندران به سرطان گوارش مبتلا مي‌شود.
هيچ شهري در مازندران شبكه فاضلاب ندارد
سهيل اولادزاد، فعال محيط زيست درباره معضل فاضلاب در مازندران به «قانون» مي‌گويد: احداث شبكه فاضلاب در شهرهاي ساحلي به‌فوريت در دولت و مجلس تاكيد شده بود اما اين فوريت و تاكيد هيچ دستاوردي براي اين شهرها نداشته است. درحال حاضر در هيچ‌كدام از شهرهاي مازندران شبكه فاضلاب وجود ندارد و فاضلاب در دريا و رودخانه تخليه مي‌شود.
او ادامه مي‌دهد: تنها3 تصفیه‌خانه نیمه‌فعال در بابل، ساری و جویبار وجود دارد که فقط درصدی از آب مورد نیاز جمعیت شهرها را پوشش می‌دهد و مابقی فاضلاب شهرها یا وارد آب‌های زیرزمینی می‌شود یا توسط تخلیه‌چی‌های فاضلاب چاه کشیده و در رودخانه‌ها تخليه مي‌شود. این فاضلاب‌ها با انواع و اقسام میکروب‌ها و انگل‌ها به دریا وارد می‌شود که طبق گفته سازمان محیط زیست در سال گذشته 9 نقطه میکروبی در شناگاه‌های دریای خزر داشتیم .
تصفيه‌خانه هم دردي از فاضلاب دوا نكرد
اولادزاد درباره تصفيه‌خانه بابل مي‌گويد: تا سال گذشته فاضلاب وارد شده به اين تصفيه‌خانه بدون انجام هيچ گونه مرحله تصفيه به رودخانه منتقل مي‌شد. اين كار به‌دليل كمبود بودجه و خاموش بودن پمپ‌ها اتفاق مي‌افتاد؛ باورود سازمان محيط زيست به اين مسئله و نصب پايش آنلاين روي آن، درحال حاضر پمپ‌ها روشن هستند اما مشكل حوضچه لجن آن حل نشده است. لجن‌ها از حوضچه تخليه و در خود محوطه رها مي‌شود كه موجب آلودگي‌هاي بسياري شده است. این فعال محیط زیست می‌گوید : چطور است که آب معدنی دماوند به‌دلیل آلودگي پلمب مي‌شود اما مردم بابل با 400 هزار شهروند از آبی مصرف می‌کنند که در آن میکروب‌های انسانی است و هیچ مسئولی این مشکل را پیگیری نمی‌کند .تمامی فاضلاب‌هایی که در حجم بالا در مازندران تولید می‌شود در هیچ تصفیه خانه‌ای ریخته نمی‌شود و به آب‌های زیرزمینی كه مردم از آنها استفاده مي‌كنند ، نفوذ مي‌كند.
فاضلاب مطالبه مردم از مسئولان نبوده است
اولادزاد درباره سكوت مسئولان مي‌گويد: تاكنون فاضلاب مطالبه مردم از مسئولان نبوده است. هنگامي كه حتي بسياري از مردم مازندران از نبود شبكه فاضلاب در شهرشان اطلاع ندارند چگونه مي‌توان انتظار داشت كه بحث فاضلاب در اولويت مسئولان باشد. اين مسئله درباره سمن‌هاي محيط زيستي نيز صدق مي‌كند. بسياري از اعضاي اين سمن‌ها ابتدايي‌ترين مسائل محيط‌زيستي را نمي‌دانند، چگونه مي‌توانند پيگير مشكلات محيط‌زيستي مانند فاضلاب كه يك بحث تخصصي است، باشند. او مي‌گويد: سازمان محيط زيست نيز عملا نتوانسته اقدامي براي حل اين مشكلات داشته باشد، حتي در تنها موردي كه مي‌توانست كاري انجام دهد، كوتاهي كرد. سال گذشته حکم بازداشت 80 درصد از شهرداران شهرهای مازندران به‌دليل عدم رعایت قانون مدیریت پسماند صادر شد؛ سازمان محيط‌زيست بايد پيگير اجراي اين حكم مي‌شد كه در عمل هيچ اتفاقي رخ نداد.